Toen ik je zag

Hij stond al lang op ons verlanglijstje: Toen ik je zag, het verhaal van Isa Hoes over haar leven met Antonie Kamerling, die te weinig van het leven kon genieten en teveel met zichzelf in de knoop zat.

Wie zich de blonde, vrolijke jongen voor zich haalt die als Peter Kelder menig meisjeshart op hol deed slaan, kan zich amper voorstellen dat achter zijn lach een heel ander verhaal schuil ging. Het verhaal van een jongen, en later man, die keer op keer tegen depressies vocht.

Heel Nederland was dan ook in schrok toen bekend werd gemaakt dat Antonie een einde aan zijn leven had gemaakt en zijn gezin met veel verdriet achterlaat. Voor Isa werd haar grootste angst werkelijkheid.

Waarom ‘Toen ik je zag’?

Veel mensen zullen zich hebben afgevraagd waarom Isa Hoes besloot haar persoonlijke verhaal via Toen ik je zag uitbracht. Waarom je hele privéleven op straat gooien? Maar eigenlijk bleek het – zeker tijdens het lezen – heel simpel. Door haar verhaal te doen, kon ze oprecht vertellen hoe het wel zat. Zonder roddeljournalistiek, zonder verdraaide worden en met respect voor de man die ze zo lief had. Daarnaast zal het op papier zetten van haar verhaal ook degelijk een stuk verwerking zijn geweest. Want mennnnn, wat heeft zij het zwaar gehad.

Ik ben verdrietig. Ik zou willen dat ik een engel was geweest die er altijd voor je was. Een engel die jou in haar zachte, grote vleugels had genomen en had gezegd dat het allemaal wel goed zou komen. Die je elke dag weer had gesteund en geholpen. Om de juiste keuzes te maken, om te zorgen dat je intens gelukkig zou zijn geweest. Elke dag, elke minuut. Maar ik ben geen engel, ik ben Isa. En daarom huil ik. Omdat ik zielsveel van je hield en houd. Omdat ik had gehoopt dat wonderen wel bestaan en dat we nu samen op een bankje met een glas wijn in de zon zouden zitten en intens veel van elkaar zouden houden. Tot de dood ons scheidt.Toen ik je zag, Isa Hoes

Wat wij vonden van ‘Toen ik je zag’

Een dikke 9. En dat is niet omdat het zo geweldig geschreven is (al leest het wel makkelijk weg), maar omdat je als lezer een goed beeld krijgt van het leven met iemand met zware depressies, met zelfs narcistische trekjes. Je krijgt niet alleen heel veel bewondering voor (en soms medelijden met) Isa, maar ook zie je hoe zwaar het leven van Antonie eigenlijk was.

Toen ik je zag is niet alleen een mooie documentaire geworden voor haar zelf en haar kinderen, maar ook zeker steun kan bieden aan partners van psychische patiënten en dat mensen die wat verder weg staan van depressies & zelfmoord er ook eens over na gaan denken en het niet eenvoudig als ‘egoïstisch’ bestempelen. Het woord egoïstisch is zeker niet het eerste woord waar je – na het lezen van dit boek – aan denkt bij Antonie. Wat heeft hij een gevecht gevoerd!

Bestel dit aangrijpende boek op Bol.com >>

Reacties