Tranen van liefde
Je hebt van die boeken die, hoe oud ze ook zijn, je elk jaar minimaal één keer uit je boekenkast moet halen. Het boek Tranen van liefde (Tim Overdiek, 2010) is zo’n boek.
Na in twee avonden het boek te hebben uitgelezen, lig ik in de armen van mijn vriend armen. “Mop, als ik doodga…” Hij kijkt me verbaasd aan: “Wat zeg je nou?” Ik ga onvermoeibaar verder: “… wil je dan net zo liefdevol over mij praten en schrijven als Tim over zijn vrouw doet?”
Waar ‘Tranen van liefde’ over gaat
Tranen van liefde is het boek van voormalig NOS-correspondent en tegenwoordig radiopresentator Tim Overdiek. Zijn vrouw werd in 2009 (terwijl ze door groen én over een zebrapad liep) aangereden door een motoragent. Die geen optische signalen (sirene en zwaailicht) voerde. Ze overleefde het ongeval niet.
No fucking way, laat dat even gezegd zijn. Ze krijgen ons er niet onder, want hier gaan we dan. Vanaf nu zijn we met ‘ons drietjes’. Een driemanschap, letterlijk. Three guys die het met elkaar moeten doen. Geen idee hoe we het gaan rooien, maar dat zien we wel.
Hiermee begint het dagboek van Tim dat hij schreef vanaf het moment dat Jennifer is begraven. Vanaf dat moment maakt hij je deelgenoot van zijn verdriet. En dat van zijn zoontjes van 9 en 12, die op zo’n liefdevolle manier met hun moeder en haar dood omgaan. Al voor ik de eerste tien pagina’s had gelezen, kon ik mijn tranen deppen. Niet alleen om Tim’s eerlijkheid (die zelfs zijn masturbatie-perikelen met je deelt, echt waar), maar vooral vanwege Eamonns gedachten en uitspraken. Wat een pienter jochie, en dat op zijn leeftijd.
Eamonn maakt me wakker. Tekening gemaakt. Voor mij. Vier mensen en twee dieren op een heuvel. Papa legt arm om de schouder van mama. Broer legt arm om de schouder van broertje. Links de kat, rechts de hond. ‘Dit is een perfect leven’, legt Eamonn uit. Ik huil, en ga de tekening inlijsten.
Ik slik nog wat extra traantjes weg als ik aankom bij de verklaring die Tim aflegt in de rechtbank, om dader R. te laten weten wat hij heeft aangericht. Hij wil hem niet haten. Maar hoe? En vooral: hoe leg je dat je twee zoons uit? Hun moeder hield zich aan de verkeersregels en werd doodgereden door een man die anderen vertelt deze regels na te leven, maar het zelf niet doet.
Een lach en een traan
Ik moet lachen wanneer Tim een spelcomputer koopt voor zijn jongste zoon. Zijn vrouw en hij hadden de afspraak dat nooit te doen. Eamonn vertelt hem dat ‘mom’ boos zou zijn geweest. Sander zegt: “Mom zou je post death-scheidingspapieren toesturen.”
Ik grinnik hardop als ik de alinea lees waarin Tim een taxi neemt naar de luchthaven. De kinderen zijn al bij hun Amerikaanse familie en hij vliegt erachteraan. “En waar is hun moeder dan?”, vraagt de taxichauffeur als hij hoort dat ze bij hun opa en oma zijn. “In uw kofferbak.” Juist, hij ging naar Amerika om haar as uit te strooien.
Een bijzonder boek, in alle opzichten. En daarom zal je er keer naar keer door geraakt worden.
Benieuwd naar dit boek? Bestel Tranen van liefde voor slechts € 5,- op Bol.com >>
Reacties
